Paranormal activity 2 – recenzja

W drugiej części wita nas typowa rodzina amerykańskiej klasy średniej, która po domniemanym włamaniu do własnego domu decyduje się na montaż noktowizyjnego monitoringu wysokiej rozdzielczości. Właśnie z perspektywy kamer przekonujemy się, zresztą wraz z członkami feralnej rodziny, że pozornie przypadkowe zakłócenia ciszy nocnej, są w rzeczywistości czymś zupełnie nienaturalnym. Wraz z upływającym czasem obraz z kamer przekazuje coraz to dziwniejsze zdarzenia.

Wszech ogarniająca statyczność i cisza powyższej perspektywy przeplatana częstymi dynamicznymi interwałami widoku z kamery ręcznej tworzy mieszankę napięcia, oczekiwania oraz potęguje wrażenia dostarczane nam przez liczne zdarzenia. Kiedy już następują, a dzieje się to zazwyczaj w tym statycznym środowisku, wypatrujemy z wielką determinacją wszelkich zmian w obserwowanym polu.

Trudno opisać akcję tej produkcji nie uchylając rąbka tajemnicy. Najprawdopodobniej dlatego fabuła tego filmu utrzymywana była w tak ścisłej tajemnicy. Zatrzymajmy się w tym miejscu i nie dostarczajmy dodatkowych informacji potencjalnie mogących zepsuć wrażenia.

Reasumując, obraz warty obejrzenia, ale mając na uwadze parę faktów – jest to deszczowiec, nie horror, do obejrzenia tylko w kinie – w ciszy i napięciu. Dodatkowo, fabuła tej produkcji kreowana jest wolno, więc nie należy się spodziewać, że lada chwila wyskoczy miły pan z siekierą bądź innym narzędziem destrukcji i zaszlachtuje wszystkich głównych bohaterów. Jeśli ten opis was nie odstrasza, zapraszamy do kina. Może klimat zbliżającego się Halloween ułatwi odbiór tej „masakry”.