Oczy szeroko otwarte – recenzja
Oczy szeroko otwarte, to najnowsze dzieło reżysera Haima Tabakmana. Głównego bohatera Aarona poznajemy gdy prowadzi on statyczne, rodzinne życie w ortodoksyjnej dzielnicy Jerozolimy.
Pracuje on w koszernym sklepie z mięsem, chodzi na nauki do synagogi i spędza czas z rodziną. Pewnego dnia w jego sklepie pojawia się młody Żyd- Ezri, który poszukuje nowej jesziwy. Aaron widząc, że chłopak nie ma się gdzie podziać proponuje mu pracę u siebie w sklepie. Wspólna praca i modlitwy zbliżają ich do siebie.
Aaron porzuca rolę ojca i męża i angażuje się w trudną relację z Ezrim. Ta bowiem budowana jest na zakazanej w środowisku ortodoksyjnym namiętności między mężczyznami. Uczucie między nimi staje sie niszczące i niebezpieczne. Ezri zyskuje miano przeklętego, grzesznego przybysza, którego należy wykluczyć ze społeczności.
Obraz w filmie jest bardzo minimalistyczny.Surowe przestrzenie, stonowane kolory stanowią tło dla niezwykłych emocji. Nastrój doskonale buduje dźwięk i sposób montażu.Całość filmu ma spójną zamkniętą kompozycję. Autor nie ocenia, nie stara się pouczać, raczej ukazuje złożoność natury ludzkiej i ciężar decyzji z którymi człowiek musi się uporać. Namiętność nosząca piętno grzechu staje się pułapką, z której jednak bohater nei chce się uwolnić.
Obraz Haima Tabakmana to dzieło bardzo odważne, podejmujące delikatny temat homoseksualizmu w judaizmie. Walka z samym sobą, z własnymi pragnieniami budzi refleksje nad konstrukcją człowieka i siłą jaką nosi w sobie.
