Ostatnimi laty pójście do kina na polską komedią przypomina grę w rosyjską ruletkę albo wakacyjny wyjazd nad polskie morze – nigdy nie wiadomo, na co się trafi, a pogodne prognozy najczęściej przepowiadają burzę z gradobiciem. Po klapie „Weekendu” Pazury można zapytać, czy opłaca się jeszcze wysupłać z portfela kilka złotych na rodzimą produkcję. Po obejrzeniu nowego filmu Piotra Wereśniaka stwierdzam, że nie wszystko jeszcze stracone.

Pomysł Wereśniaka i Ilony Łepkowskiej – królowej polskich seriali – był prosty. Bierzemy na warsztat hit kinowy z połowy lat osiemdziesiątych, ubieramy go w fatałaszki Polski XXI wieku, przyozdabiamy topowymi, serialowymi aktorkami, wreszcie – cudnego Jana Piechocińskiego zastępujemy przystojnym Piotrem Adamczykiem. Ugotowaną zupę nazywamy „seksowną komedią”, podajemy w kinach i już tylko liczymy zyski. Twórcy pierwszego polskiego remake’u mieli trudne zadanie – zmierzyli się z pierwowzorem, który przyciągnął do sal kinowych dwa miliony naszych rodaków.

Karol (Adamczyk) jest cenionym specjalistą w dziedzinie szkoleń z zakresu negocjacji. Jeździ miłym dla oka autkiem, ma wypasiony dom i – co najważniejsze – piękną i bezgranicznie mu oddaną narzeczoną (Małgorzata Socha). Maria cierpliwie słucha wyjaśnień, kiedy jej ukochany spędza całe dnie i noce poza domem. Początkowo nie podejrzewa nawet, że w życiu Karola jest inna kobieta.

Przepraszam, kobiety – nasz bohater ma dość duże problemy z płcią piękną, bo „żadnej nie potrafi odmówić”. W konsekwencji w jednym czasie związany jest aż z czterema pięknościami. Oprócz narzeczonej, zadowala intelektualnie i seksualnie jeszcze Wandę (Małgorzata Foremniak), Paulinę (Marta Żmuda Trzebiatowska) i  Irenę (Katarzyna Zielińska). „Kochający wszystkie kobiety” Karol lawiruje między mieszkaniami swoich lubych tak zręcznie, że każda święcie wierzy, że jest tą jedyną. Do czasu.

Maria pewnej nocy przegląda telefon Karola. Z przerażeniem stwierdza, że jej narzeczony zafundował sobie tu, w katolickiej Polsce, harem z prawdziwego zdarzenia. Zbiera więc wszystkie pokrzywdzone przez stołecznego Casanovę kobiety i urządza mu prawdziwe piekiełko w środku Europy. Karol na kilkadziesiąt sekund zaczyna skłaniać się ku monogamii, aż tu nagle – masz ci los! – na horyzoncie pojawia się ponętna kelnerka (Katarzyna Glinka).

„Och Karol 2” spełnia pierwszy, podstawowy wymóg dotyczący przyzwoitej, polskiej komedii – nie jest kompromitujący. Nie ma w nim głupawych tekstów, debilnie skrojonych postaci czy prób uszczęśliwienia widza na siłę. Całość toczy się w dobrym tempie i trzyma stały, całkiem wysoki poziom. Dialogi nie są wymuszone, wręcz przeciwnie – kąciki ust dość często unoszą się do góry, czasem zdarza się widzowi nawet zaśmiać. A to jest już, po fali komercyjnych pomyłek kinowych ostatnich lat, znaczący plus.

Aktorsko obraz zaskakuje pozytywnie. Piotr Adamczyk kolejny raz potwierdza, że potrafi zagrać wszystko – papieża, Chopina, „Naznaczonego” czy fałszerza studolarówek, i z każdego powierzonego mu zadania aktorskiego wywiązuje się co najmniej dobrze. Jako Karol – nie typowy maczo, ale bardziej słodki misio – wypada świetnie. Męska część widowni zazdrości tytułowemu bohaterowi powodzenia o kobiet. Może wyjdę na szowinistyczną świnię, ale przepraszam bardzo – panowie, któż z nas nie marzył, by choć raz Mucha, Socha czy Glinka utonęły w naszych silnych ramionach?

Panie na szklanym ekranie pełnią z gracją rolę, jaką przewidział dla nich duet Łepkowska – Wereśniak – po prostu pięknie wyglądają, także w skąpej bieliźnie. Warsztatowo najlepiej radzi sobie Małgosia Socha, która dostała najbardziej złożoną rolę spośród wszystkich kobiet. Pozytywnym zaskoczeniem jest (uwaga!) poprawny występ drewnianej do tej pory Marty Żmudy Trzebiatowskiej. Pozostałe panie – w szczególności Zielińska i Glinka – nadal siedzą w szufladce z napisem „Barwy szczęścia” i trzeba jeszcze poczekać, zanim na stałe ją opuszczą.

Brawa należą się za to drugiemu planowi. Rewelacyjny jest Krzysztof Stelmaszyk w roli Pana Zdzisława, eksperta od romansów i damskiej psychiki. W „Och Karol 2” pojawiają się także m.in. Wiktor Zborowski, Marek Barbasiewicz, Ewa Kasprzyk, Małgorzata Potocka, Grzegorz Halama, Jan Frycz i Katarzyna Figura. Uaktywnienie drugiego planu zawsze przynosi uśmiech na twarzach publiczności.

Remake kultowego „Och Karol” nie jest ani wybitny, ani odkrywczy, ale przecież nie tego oczekujemy od filmu, który ma nam po prostu dać rozrywkę. Jest to dobrze zrobiona, nieźle zagrana komedia romantyczno – obyczajowa, która choć trochę pozwoli nam zapomnieć o słabszych produkcjach tego gatunku. Cezary Pazura w jednym z wywiadów powiedział, że boi się tego weekendu, bo jego filmowi przyjdzie zmierzyć się z „Karolem”. Problem z tym, że już na starcie „Weekend” jest znacząco w tyle. Jest się czego bać, panie Czarku.

Zobacz także:

–Och Karol 2  – premiera w Łodzi(foto)

WIĘCEJ RECENZJI FILMOWYCH