Matka Teresa od kotów – recenzja
„Zbrodnia to niesłychana”…synowie zabiają matkę. Na początku filmu dowiadujemy się już prawie wszystkiego i od pierwszych minut zadajemy sobie pytanie: dlaczego?
Czy do końca można uznać za zwyczajną rodzinę zilustrowanych bohaterów? Ojciec wrócił z misji w Afganistanie i nie do końca potrafi spełnić rolę głowy rodziny. Nikt nie reaguje oprócz Teresy na niewłaściwe zachowanie starszego syna, który niszczy całą rodzinę, a przede wszystkim sprowadza na złą drogę młodszego brata Marcina (Filip Garbacz). Złym duchem rodziny jest niewątpliwe Artur, który wprowadza napięcie i sytuacje konfliktowe. Patrząc na niego przez pryzmat tych kilku miesięcy dostrzegamy w nim agresję, niespokojne, dziwne, irracjonalne zachowanie.
Artur żyje w innym wyimaginowanym, stworzonym przez siebie świecie, w który wciąga swojego młodszego brata. Konsekwencje są nie do odwrócenia, mimo, że obiecał bratu, że wszystko będzie dobrze, pada nawet stwierdzenie na początku tejże produkcji „to tylko gra”. To nie był film, to nie była gra, nic już nie będzie takie jak przedtem. Nie ma możliwości odwrotu.
Film oparty na faktach tym bardziej przemawia do naszej świadomości i wywołuję nasze oburzenie. Nazwałabym całą projekcję, jednoznacznie jako wizje całej naszej polskości. Nikt nie reaguje w porę na złe zachowanie Artura, każdy przymyka oko, aż nie dojdzie do nieszczęścia. W całyej produkcji naszą sympatię budzi przede wszystkim Teresa (Ewa Skibińska), która jest wzorem do naśladowania. Pracuje od świtu do zmierzchu goniąc za klientami sprzedając ubezpieczenia, poza tym wzrusza widza fakt, iż przygarnia wszystkie błąkające się po okolicy koty.
W filmie warto zwrócić uwagę na dobra muzykę i mistrzowską grę aktorską. W oczach Artura granego przez Mateusza Kościukiewicza dostrzegamy oznaki diabelskości. Przez całą projekcję widzimy w nim młodego, nieuporządkowanego, rozbitego emocjonalnie człowieka. Przyjemnie na ekranie zobaczyć choć w epizodycznej roli, Ewę Szykulską (Krystyna, przyjaciółka Teresy).
„Nikt nie reaguje w porę na złe zachowanie Artura,” to nie złe zachowanie, to objawy choroby psychicznej.
„W oczach Artura granego przez Mateusza Kościukiewicza dostrzegamy oznaki diabelskości. Przez całą projekcję widzimy w nim młodego, nieuporządkowanego, rozbitego emocjonalnie człowieka.” Nie chciałam używać zbyt mocnych słów, i oceniać jednoznacznie bohatera, ale można zgodzić się z komentarzem Ewy, że u Artura widoczne były objawy choroby psychicznej.
Rozbawilo mnie zdanie w tym opisie zdanie- ,,jest wzorem do nasladowania,pracuje od switu do zmierzchu,goniąc, 😥 To jakas kpina z poskich matek,pewnie pisal to ktos z prowincji i starej daty.